SZAŁWIA LEKARSKA - lecznicze ziele, a także znakomita przyprawa

 

Szałwia lekarska łac. Salvia officinalis Linne jest półkrzewem z rodziny wargowych. Ma balsamiczny zapach i specyficzny, korzenny smak, jest cierpka i gorzka.

Cenne właściwości szałwii były dobrze znane Hipokratesowi i Galenowi. 

Starożytni grecy sporządzali "grecką herbatę". Na południu Europy szałwię nazywano "świętym zielem" i "europejską herbatą". W starożytności napar z liści i kwitów uważano za dobry środek wzmacniający i żołądkowy. 

Do celów leczniczych zbiera się w maju, przed kwitnieniem, w pełni wykształcone liście oraz ziele, które jest od nich nieco uboższe w związki czynne. Ponownie w drugiej połowie sierpnia ścina się górne części łodyg ponad pierwszym rozgałęzieniem.

Szałwia w kuchni

 

Jako przyprawa szałwia świetnie się sprawdza szczególnie w daniach mięsnych. Nadaje ciekawy smak i przy tym ułatwia trawienie.

Działanie lecznicze szałwii

 

na użytek wewnętrzny:

• dezynfekujące,
• przeciwzapalne,
• wykrztuśne,
• rozkurczowe,
• ściągające,
• wzmacnia żołądek,
• zmniejsza przekrwienia błon śluzowych i skóry oraz mikrokrwawienia z nadmiernie rozszerzonych lub uszkodzonych naczyń włosowatych,
• przeciw działa nadmiernej fermentacji i bolesnym wzdęciom,
• łagodzi bolesne miesiączki,
• reguluje zaburzenia miesiączkowania,
• wrzody żołądka i dwunastnicy,
• nadmierna pobudliwość nerwowa,
• zatrucia pokarmowe,
• nadczynność tarczycy,
• zapalenie oskrzeli,
• bóle i zawroty głowy,
• obfite pocenie rąk,
• neurastenia,
• astma,
• biegunka,
• bezpłodność,
• brak sił,
• brak łaknienia,
• osłabienie pracy układu trawiennego,
• schorzenia wątroby,
• schorzenia płuc,
• skurcz jelit,
• apopleksja z krwotokiem,
• paraliż,
• niedociśnienie tętnicze,
• niedostateczne wydalanie moczu,
• drgawki,
• reumatyzm

 na użytek zewnętrzny:

• afty,
• angina,
• astma,
• atoniczne rany i owrzodzenia,
• egzemy,
• zapalenie krtani,
• stany zapalne dziąseł i gardła,
• stłuczenia,
• lekkie oparzenia,
• żylaki nóg, podudzi, odbytu,
• czyraki,
• zapalenie migdałków,
• pleśniawki

 

 NAPAR SZAŁWIOWY 

 

2 łyżeczki suszonych liści szałwii zalewamy szklanką wrzątku i trzymamy 10 minut pod przykryciem. Przecedzamy i pijemy.

W nieżycie żołądka i jelit, biegunce, wzdęciach, nadmiernej laktacji u karmiących matek - pić 2 razy dziennie po pół szklanki, pół godziny przed jedzeniem.

Taki sam napar stosujemy do płukania jamy ustnej i gardła, na skórę, obmywania zewnętrznych narządów płciowych oraz irygacji.



Można przyprawiać sproszkowanymi liśćmi potrawy takie jak: groch, kapusta, wieprzowina, tłuste ryby i efekt będzie taki, jak przy piciu naparu.

Informacje zamieszczone na  stronie są przeznaczone wyłącznie do celów edukacyjnych i nie zastępują porady wykwalifikowanego pracownika służby zdrowia.


Źródła:  

Jadwiga Górnicka "Apteka Natury"